"Epker considers his life as one large landscape. In this landscape he follows traces, just as a predator follows the scent of game. The game in this case is a selection from the collection of images and thoughts that enter his life through all kinds of media. With this 'chosen game' he starts working. For example an advertisement, a prayer card, an erotic picture, an image of a work of art, infused with his own experiences, can produce a new image. These images are often unsettling. Good and evil, beauty and ugliness, all lose their meaning. The base for everything is a critical attitude towards existence and the norms and values that are generally applied there."
Excerpt from: "B.C. Epker, The Ruins of the Battlefield" by Toos Arends (Curator of Modern Art, Fries Museum Leeuwarden)
//
"Epker ziet zijn leven als één groot landschap. In dat landschap volgt hij sporen, zoals een roofdier de geur van het wild volgt. Het wild is in dit geval een selectie uit de verzameling beelden en gedachten die via allerlei media zijn leven binnendringen. Met het gekozen ‘wild’ gaat hij aan de slag. Zo kan een reclamebeeld, een bidprentje een pornoplaatje, een afbeelding van een kunstwerk en zijn eigen ervaringen een nieuw beeld opleveren. Deze beelden zijn vaak onthutsend. Goed en kwaad, mooi en lelijk, alles verliest zijn betekenis in deze voorstellingen. Wat eraan ten grondslag ligt, is een kritische houding ten opzichte van het bestaan en de normen en waarden die daarin algemeen zouden moeten gelden."
Fragment uit: "B.C. Epker, De ruïnes van het slagveld" door Toos Arends (Conservator Moderne Kunst, Fries Museum Leeuwarden)
----
"The scenes that B.C. Epker depicts in his drawings, etchings and woodcuts are often set in the Dutch or Frisian landscape. The figures that populate his landscapes are often dressed in traditional costumes and they originate from all kinds of 'forgotten' fairy tales, history, TV, or newspapers. Epker forges stories from different times and cultures into a cliffhanger, the ultimate last scene in a soap that encourages the viewer to watch again. Only to discover that all characters are still caught in that particular moment, where the artist has driven them together. B.C.'s work is a critique of the contemporary cut-and-paste culture where everything new is just a compilation of the old. Nothing happens, but you suspect everything."
Excerpt from: "A moment full of stories" by Laura Stamps (Curator of Modern and Contemporary Art, Gemeentemuseum The Hague)
//
"De scènes die B.C. Epker in zijn tekeningen, etsen en houtsnedes neerzet, zijn vaak gesitueerd in het Hollandse of Friese landschap. De figuren die zijn landschappen bevolken, zijn vaak gekleed in klederdracht en afkomstig uit allerhande ‘vergeten’ sprookjes, de geschiedenis, tv of uit de krant. Verhalen uit verschillende tijden en culturen smeedt Epker samen tot een cliffhanger, het laatste beeld van een soap dat de kijker aanspoort een volgende keer opnieuw te kijken. Om dan te ontdekken dat al die personages nog steeds vast zitten in datzelfde moment, waar de kunstenaar ze in heeft samengedreven. Het werk van B.C. Epker als kritiek op de hedendaagse plak- en knipcultuur waar al het nieuwe slechts een compilatie is van het oude. Er gebeurt niets, maar je vermoed van alles."
Fragment uit: "Een moment vol verhalen" door Laura Stamps (Curator Moderne en Hedendaagse Kunst, Gemeentemuseum Den Haag)
----
"His work, as he himself wrote about his woodcuts from 2007 and 2008, wants to 'defuse the pervasive xenophobia, deter the biased view, and offer space for the unknown, alterity, and fate. It wants to resist the delusion of the day and the power of habit.' Yet Epker is more than a barometer of the prevailing Zeitgeist, as the old cliché says about the artist. He vigorously opposes frivolous, opportunistic and black-and-white interpretations of current incidents, whether or not they are inflated into a hype, in the hope of keeping his work out of the clutches of the Zeitgeist, so that it can still be of use in a hundred years' time. This contrarian disposition makes it challenging to place his work within the developments of contemporary art. The artist himself prefers to relate more to cultural-philosophical, often postmodern reflections on the nature of man and the feasibility of society. For him, the current immigration debate is nothing more than again another form of cultural criticism in which the present is contrasted unfavourably with an idealised or even fictionalised past. He takes up the fight with this game of moralism and utopianism."
Excerpt from: "B.C. Epker, Plea for the Uncertainty" by Jos ten Berge (Assistant Professor of Art History, Vrije Universiteit Amsterdam)
//
"Zijn werk, zo schreef hij zelf over zijn houtsneden uit 2007 en 2008, wil ‘de alom heersende xenofobie bezweren, de vooringenomen blik afschrikken en ruimte bieden aan het onbekende, de alteriteit, het lot. Het wil zich verzetten tegen de waan van de dag en de macht der gewoonte.’ Toch is Epker meer dan een barometer van de heersende Zeitgeist, zoals een oud cliché over de kunstenaar wil. Hij verzet zich met kracht tegen lichtzinnige, opportunistische en zwart- witte duidingen van actuele, al dan niet tot hypes opgeblazen incidenten in de hoop zijn werk uit de klauwen van de tijdgeest te houden zodat het ‘over honderd jaar nog dienst kan doen’. Die tegendraadsheid maakt zijn werk niet eenvoudig te plaatsen binnen de ontwikkelingen van de hedendaagse kunst. Hij verhoudt zich liever tot meer cultuurfilosofische, veelal postmoderne bespiegelingen over de aard van mens en de maakbaarheid van de samenleving. Het huidige vreemdelingendebat is voor hem niet meer dan de zoveelste oprisping van een vorm van cultuurkritiek waarin het heden ongunstig wordt gecontrasteerd met een geïdealiseerd of zelfs gefictionaliseerd verleden. Hij bindt de strijd aan met dit spel van moralisme en utopisme."
Fragment uit: "B.C. Epker, Pleidooi voor het ongewisse" door Jos ten Berge (Universitair Docent Kunstgeschiedenis Vrije Universiteit Amsterdam)
----
"Perhaps it is not so much landscapes that have been drawn here, but rather interiors of the inner self. 'Mindscapes' instead of 'landscapes'. The characters seem to be vehicles of undefined feelings, as if they have been caught sleepwalking and then, like a rabbit in the light, are frozen. The image seems to be constantly waiting to start moving, like a film still, or a suspended moment in a fever dream. This surreal, almost oneiric character of the image is subtly set into motion again and again. There is something obsessive in the atmosphere, as if everything was created in a trance. The extremely mannered handwriting seems to be overloaded with attention, as if a great, subconscious force has driven the pencil. What the hand has done is more of a graceful scratching than an insouciant sketching. Yet that own rhythm of the line arises again and again, sometimes almost decorative, but usually impregnated with an apparently solidified emotion. Whatever the case may be, the inner world is seamlessly connected to 'outside'. The line between the two is suddenly no longer clear. We are not in another world, but we find ourselves on the threshold of it. A universe – just below reality – in which the signs are unleashed in a fluid process of shifts. In this parallel world, nothing has a strict defined meaning anymore, it is only suggested."
Fragment from: "The empty sky of B.C. Epker" by Huub Mous (Art Historian, Director Keunstwurk, Leeuwarden)
//
"Misschien zijn het niet zozeer landschappen die hier zijn getekend, maar decors van het innerlijk. ‘Mindscapes’ in plaats van ‘landscapes’. De personages lijken voertuigen te zijn van onbestemde gevoelens, alsof ze slaapwandelend zijn betrapt en vervolgens, als een konijn in het licht, zijn verstard. Het beeld lijkt voortdurend te wachten om in beweging te komen, als een filmstill, maar dan stilgezet in een koortsdroom. Dit surreële, bijna onirische karakter van de voorstelling wordt steeds opnieuw op subtiele wijze in werking gezet. De sfeer heeft iets obsessiefs, alsof alles in trance is ontstaan. Het uiterst gemaniëreerde handschrift lijkt overbezet te zijn met aandacht, alsof een grote, onbewuste kracht het potlood heeft voortgedreven. Het is eerder een sierlijk krassen dan een ontspannen schetsen wat de hand heeft gedaan. En toch ontstaat telkens weer dat eigen ritme van de lijn, soms bijna decoratief, maar meestal geïmpregneerd met een ogenschijnlijk gestolde emotie. Hoe het ook zij, de binnenwereld is naadloos verbonden met ‘buiten’. De grens tussen die twee is opeens niet meer scherp te trekken. We bevinden ons niet in een andere wereld, maar op de drempel daarvan. In een universum – net onder de werkelijkheid – waarin de tekens ontketend zijn in een vlottend proces van verschuivingen. In deze parallelle wereld heeft niets meer een vastomlijnde betekenis, die wordt alleen maar gesuggereerd."
Fragment uit: "De lege hemel van B.C. Epker" door Huub Mous (Kunsthistoricus, Directeur Keunstwurk, Leeuwarden)
----
"With
B.C. Epker, language and image are deliberately disobedient and they
contradict themselves knowingly. He ignores the rules of spelling and
anatomy, and builds a private universe from these deliberate errors and
distortions, in which only his own laws apply, or rather the laws of his
alter ego St. Bastiaan. Epker's world is the construction of a playful,
rebellious spirit. There is a mild anarchy, as in a boys' book. Not the
boys' book in which the world is an unspoiled Eden, but one in which
the boy (still) resists against the planned course of things, against
the deceitfulness of everyday life and the large and small setbacks that
life has thrown at him."
Excerpt from: "Paradise lost/regained* About B.C. Epker" Mischa Andriessen (Poet, Writer, Art Critic Financieel Dagblad)
//
"Bij B.C. Epker zijn taal en beeld opzettelijk ongehoorzaam. Willens en wetens tegendraads. Hij lapt de regels van spelling en anatomie aan zijn laars en bouwt vanuit die doelbewuste verschrijvingen en vervormingen een privé-universum, waar eigen wetten gelden; te weten die van zijn alter ego St. Bastiaan. Epkers wereld is het bouwwerk van een speelse, rebelse geest. Er heerst een milde anarchie, als in een jongensboek. Niet het jongensboek waarin de wereld een ongerept Eden is, maar een waarin de jongen zich (nog) verzet tegen de geplande loop der dingen, tegen de drog van de dagelijkse gang en de grote en kleine tegenslagen die het leven hem heeft toebedacht."
Fragment uit: "Paradise lost/regained* Over B.C. Epker" Mischa Andriessen (Dichter, Schrijver, Kunstrecensent Financieel Dagblad)
----
"Both drawings suggest a world of stories, histories and meanings. They seem to be unknown scenes from fairy tales, folk tales, mythologies, historical events or the Bible. They ask for explanation and inspire the imagination. They look innocent, as the landscape with windmills, but at the same time they are unsettling. The figures allow us to look over their shoulders and they do not directly reveal anything. However, slowly but surely and also by looking at the other drawings in the book, Epker's universe begins to reveal itself."
Excerpt from: "Foreword, Lucid Domains" Wim van Krimpen (Director Gemeentemuseum The Hague), Saskia Bak (Deputy Director Fries Museum, Leeuwarden)
//
"Beide tekeningen doen werelden van verhalen, geschiedenissen en betekenissen vermoeden. Sterker nog, het lijken onbekende scènes uit de wereld van de sprookjes, de volksvertellingen, de mythologieën, de geschiedenis of de bijbel te zijn. Ze vragen om een uitleg of een verklaring, maar prikkelen ook de verbeelding. Ze bevatten onschuldige elementen, zoals het molenlandschap, maar zijn ook verontrustend. De figuren laten ons over hun schouder meekijken, maar geven niets prijs van hun wereld. Deze wereld van B.C. Epker zet zich voort in dit boek. Meekijkend over de schouders van beide rugfiguren tekent zijn persoonlijke universum zich langzaam maar zeker af."
Fragment uit: "Voorwoord, Lucide Domeinen" Wim van Krimpen (Directeur Gemeentemuseum Den Haag), Saskia Bak (Adjunct-directeur Fries Museum, Leeuwarden
